Την Κυριακή 20.11.2011 πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα του ξενοδοχείου President συγκέντρωση των συνιδιοκτητών κτήματος Ν. Επιδαύρου με θέμα την γεωργική αξιοποίηση της έκτασης με την καλλιέργεια του φυτού χχχχ χχχχ. Στη συνάντηση προσήλθαν 208 ιδιοκτήτες που εκπροσωπούσαν τα 397/1700 της ιδιοκτησίας.
Πριν την έναρξη της παρουσίασης για την καλλιέργεια του προαναφερόμενου φυτού, έγινε για άλλη μια φορά αποσαφήνιση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος που επιβάλλει σε όλους μας την συνεργασία και συναπόφαση προκειμένου να αξιοποιήσουμε την συνιδιοκτησία μας. Διευκρινίστηκε ότι ως συνιδιοκτήτες μίας έκτασης 1700 στρεμμάτων στην Ν. Επίδαυρο, δεν έχουμε ο καθένας πλήρη κυριότητα σε ένα κομμάτι γης ενός ή περισσοτέρων στρεμμάτων που μπορούν να προσδιοριστούν εντός του αγροκτήματος των 1700 στρεμμάτων.
Αντίθετα, είμαστε συνιδιοκτήτες σε όλη την έκταση, ο καθένας κατά το ποσοστό που αναφέρει το συμβόλαιό του (π.χ. 1/1700, 2/1700 κοκ). Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί κανένας μόνος του να λάβει απόφαση ότι θα μισθώσει ή θα καλλιεργήσει ή -πολύ περισσότερο- θα χτίσει σπίτι σε οποιοδήποτε σημείο του κτήματος (βλ. για περισσότερες πληροφορίες σχετική ανάρτηση περί "εξ αδιαιρέτου ιδιοκτησίας"). Προκειμένου να καλλιεργηθεί ή μισθωθεί ολόκληρο το κτήμα (αφού δεν μπορεί και δεν έχει γίνει κατάτμηση σε μικρότερες ιδιοκτησίες) απαιτείται απόφαση της πλειοψηφίας των 851/1700 της συνιδιοκτησίας. Προκειμένου για πώληση του όλου κτήματος ή ανταλλαγής του απαιτείται ομόφωνη απόφαση όλων των συνιδιοκτητών. Εάν κανείς προσθέσει στα παραπάνω και το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί περίπου εκατό συνιδιοκτήτες, γίνεται πλήρως αντιληπτό ότι η δυνατότητα πώλησης του όλου κτήματος είναι θεωρητική. Εξάλλου, η ελπίδα ένταξης της έκτασής μας στο σχέδιο πόλης είναι τουλάχιστον ουτοπική, αφού, αφ’ενός επί 35 χρόνια κάτι τέτοιο δεν συνέβη λόγω του χαρακτηρισμού της κατά 92,28 % ως δάσους, και αφ’ετέρου, δεν θα μπορούσε να συμβεί διότι ιδιοκτήτες της έκτασης δεν είναι ο συνεταιρισμός, αλλά όλοι εμείς οι ιδιώτες που αγοράσαμε ένα ποσοστό εξ αδιαιρέτου επίσης από ιδιώτες (κανείς δεν έχει αγοράσει από το συνεταιρισμό). Αποσαφηνίστηκε επίσης ότι από τα 1700 στρέμματα, μόνο τα 131,19 στρέμματα είναι μη δασικά και συνεπώς ελεύθερα αξιοποιήσιμα.
Δυστυχώς, δεν έλειψαν και οι φωνές συνιδιοκτητών που ακόμα ισχυρίζονται χωρίς επιχειρήματα ότι έχουν αγοράσει «ένα οικόπεδο». Αντιλαμβανόμαστε ότι τριάντα πέντε χρόνια παραπληροφόρησης εκ μέρους του κ. Ορφανού, έχουν δημιουργήσει αν μη τι άλλο σύγχυση ως προς το τι ακριβώς συμβαίνει. Ελπίζουμε σύντομα και οι λίγοι αυτοί συνιδιοκτήτες να αποδεχθούν την πραγματικότητα ή να αναζητήσουν υπεύθυνη νομική συμβουλή από δικηγόρο της επιλογής τους, όπως έχουν δικαίωμα αλλά και υποχρέωση.
Στη συνέχεια η Επιτροπή έδωσε το λόγο στον καλλιεργητή του φυτού χχχχ χχχχ στην Κρήτη και στον συνεργαζόμενο με αυτόν γεωπόνο, οι οποίοι μας ενημέρωσαν για τις ιδιότητες του φυτού αυτού και την καταλληλότητα του εδάφους του κτήματός μας για την καλλιέργειά του. Οι ανωτέρω δέχθηκαν ερωτήσεις από συνιδιοκτήτες, αναφορικά με την τοξικότητα, την εμπορευσιμότητα, τον τρόπο διανομής του φυτού καθώς και ερωτήσεις οικονομικού περιεχομένου που όμως, όπως διευκρίνισε η Επιτροπή, δεν ήταν της αρμοδιότητάς τους να απαντήσουν, αφού δεν έχει συζητηθεί επιχειρηματική συνεργασία, με την έννοια της από κοινού εκμετάλλευσης του κτήματός μας με αυτούς.
Η συζήτηση που ακολούθησε έγινε σε αδικαιολόγητα υψηλούς τόνους, καθώς πολλοί συνιδιοκτήτες, πριν ακούσουν ποιο είναι το γενικό επιχειρηματικό σχέδιο άρχισαν να προβάλλουν απορίες που αφορούσαν κυρίως:
α. σε καθαρά τεχνικά ζητήματα,
β. στην προσπάθεια να δώσουν την εντύπωση ότι το όλο εγχείρημα, δεν είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί («ξέρετε τι σημαίνει η σύσταση ανώνυμης εταιρίας», «πόσα χρήματα θα πάρει ο κάθε ιδιοκτήτης; Μόνο το ενοίκιο;»),
γ. στην εκτίμηση ότι δεν είναι δίκαιο να πραγματοποιηθεί («εάν κάποιος δεν συμμετέχει στην επιχείρηση, γιατί δηλαδή να μην συμμετέχει στα κέρδη;»),
δ. στην εκτίμηση ότι η Επιτροπή δεν έχει μελετήσει σοβαρά όλες τις παραμέτρους του σχεδίου («έχετε οικονομικοτεχνική μελέτη στα χέρια σας;», «γνωρίζετε σε ποιους θα πουλήσετε το προϊόν;»).
Μέσα σε αρκετά τεταμένη ατμόσφαιρα έγινε προσπάθεια να εξηγηθεί ότι το επιχειρηματικό σχέδιο προβλέπει την μίσθωση της έκτασης από όλους τους συνιδιοκτήτες προς μία νέα επιχείρηση στην οποία θα έχουν δικαίωμα - αλλά όχι υποχρέωση - να είναι μέτοχοι όλοι οι συνιδιοκτήτες. Πρόκειται δηλαδή για μια μίσθωση που θα μπορούσε να γίνει προς οποιαδήποτε επιχείρηση ή φυσικό πρόσωπο. Εάν μισθώναμε, όμως, το κτήμα μας προς οποιονδήποτε τρίτο, δεν θα μπορούσαμε να αξιώνουμε συμμετοχή στα τυχόν κέρδη του, ή η όποια συμμετοχή θα ήταν ανάξια λόγου. Προτείνουμε λοιπόν η μίσθωση να γίνει σε δική μας επιχείρηση, σε επιχείρηση δηλαδή, όπου όλοι θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής. Οι όροι της μίσθωσης, που εμφανίστηκαν στο κείμενο εξουσιοδότησης που μοιράστηκε στους συνιδιοκτήτες έγιναν κατόπιν έρευνας των όρων μίσθωσης που μπορεί να επιτύχει κανείς στην ίδια περιοχή, με τους ίδιους περιορισμούς που έχει η δική μας έκταση. Το συνολικό ετήσιο μίσθωμα που προτάθηκε ήταν 17.000 ευρώ, δηλαδή 130 ευρώ ανά καλλιεργούμενο στρέμμα και μόνο για 131,19 στρέμματα που είναι χαρακτηρισμένα ως καλλιεργητικά (τα υπόλοιπα είναι δασικά). Αυτό οδηγεί σε συνολικό κόστος μισθώματος 2600 € ανά καλλιεργούμενο στρέμμα για την προτεινόμενη 20ετία μίσθωσης (20Χ130 €). Ας αναλογιστούμε όλοι ότι το ποσό αυτό θα ήταν σήμερα σημερινή ρεαλιστική τιμή αγοράς ανά στρέμμα, εάν κάποιος ήθελε να αγοράσει αντί να μισθώσει, ενός εκτός σχεδίου κτήματος για καλλιέργεια. Παρά τις ενστάσεις κάποιων συνιδιοκτητών, κανείς δεν αντιπρότεινε άλλους όρους για τη σύναψη μίσθωσης, που βεβαίως να είναι σε συνάρτηση με τις κρατούσες συνθήκες στην αγορά.
Όσον αφορά στην πρόταση για δημιουργία ανώνυμης εταιρίας, αυτό έγινε με αφετηρία τη σκέψη ότι θα έπρεπε να έχουν τη δυνατότητα -αλλά όχι υποχρέωση- να συμμετέχουν ως μέτοχοι σε αυτήν όλοι οι συνιδιοκτήτες. Εντεύθεν συνάγεται ότι όσοι συνιδιοκτήτες αποφασίσουν να συμμετάσχουν στην εμπορική πλέον δραστηριότητα της καλλιέργειας και πώλησης χχχχχ, που προτείνεται να είναι το αντικείμενο του σκοπού της προαναφερόμενης ανώνυμης εταιρίας, θα καταστούν μέτοχοι σε αυτήν με την καταβολή κεφαλαίου για την λειτουργία της. Ως εκ τούτου, θα έχουν και τα προσδοκώμενα κέρδη από αυτήν αλλά, θα έχουν και το επιχειρηματικό ρίσκο έναντι όσων δεν θελήσουν να συμμετάσχουν. Είναι πιστεύουμε απλώς δίκαιο, οι συνιδιοκτήτες που δεν θα θελήσουν για οποιοδήποτε λόγο να έχουν μερίδιο στις δαπάνες, να μην έχουν μερίδιο και στα κέρδη.
Στο σημείο αυτό να διευκρινίσουμε ότι η Επιτροπή βλέπει με θετικό τρόπο κάθε επισήμανση, παρατήρηση ή διευκρίνιση συμβάλλει με εποικοδομητικό τρόπο στην επίτευξη κάποιου αποτελέσματος. Αντίθετα, θεωρεί απαράδεκτες συμπεριφορές επιθετικές και αγενείς που επιπροσθέτως δεν πρόβαλαν επιχειρήματα και προτάσεις υπεύθυνες, αλλά μια γενική άρνηση και διάθεση αντιπαράθεσης κατά το παράδειγμα των «τηλεοπτικών παραθύρων». Τέτοιες συμπεριφορές, δεν οδηγούν στην επίτευξη θετικού αποτελέσματος, και στην προκείμενη περίπτωση δημιούργησαν στην Επιτροπή την πεποίθηση ότι, εν μέρει τουλάχιστον, απαξιώνονται οι προσπάθειες τους και τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα των προσπαθειών αυτών.
Μοιάζει να ξεχνούμε ότι χωρίς τις μέχρι σήμερα ενέργειες ουδείς μόνος του, εντός μόλις δύο ετών, ξοδεύοντας κατά μέσο όρο 90 ευρώ - και ενώ το 75 % των συνιδιοκτητών ακόμη και σήμερα δεν έχουν δαπανήσει για το σκοπό αυτό ούτε 1 (ένα) ευρώ - θα είχε - μετά από 35 χρόνια αδράνειας - τερματίσει την επίδικη δραστηριότητα του κ. Ορφανού, θα είχε καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς του κτήματος (ανατρέχοντας μέχρι το 1865), θα είχε προβεί σε έλεγχο τίτλων των δικαιοπαρόχων μας, σε έλεγχο του δασικού ή μη χαρακτήρα του κτήματος, σε διερεύνηση και ακριβή προσδιορισμό των δυνατοτήτων του νομικού προσώπου του Συνεταιρισμού (που κατέληξε στην πρόταση δημιουργίας του Συλλόγου "Φύση και Πνεύμα Επιδαύρου" και ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη), σε επίδοση εξωδίκου στην ιχθυοκαλλιεργητική εταιρία και συγκέντρωση όλων των εγγράφων που καθιστούν τεκμηριωμένη μια αγωγή μας κατ’ αυτής, σε σύνταξη τοπογραφικού προς χρήση στο Κτηματολόγιο και σε διοργάνωση και συμμετοχή σε τέσσερις συγκεντρώσεις, (Ιανουάριος – Οκτώβριος 2010, Μάϊος - Νοέμβριος 2011). Τέλος και σημαντικότερο όλων, κατέστη δυνατή η ανεύρεση και αποκατάσταση επικοινωνίας με τους περισσότερους συνιδιοκτήτες (που αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση κάθε πιθανής λύσης), η καταγραφή τους και σύνταξη ηλεκτρονικού μητρώου αλλά και η επικοινωνία με ιδιοκτήτες συνορευουσών ιδιοκτησιών. Πρακτικά τα ανωτέρω σημαίνουν ότι ο κάθε συνιδιοκτήτης έχει πλέον - μετά από 35 χρόνια νομικά θολής έως και παραπλανητικής εικόνας - μια καθαρή έκθεση για τα δεδομένα της έκτασης, προκειμένου να μπορεί να κάνει με ασφάλεια τις επιλογές του για το μέλλον.
Είναι επομένως πλέον στην ευθύνη κάθε συνιδιοκτήτη ο καθορισμός της τύχης του συγκεκριμμένου ακινήτου και με την συμμετοχή του ή όχι σε νομικά αναγκαία κοινές ενέργειες (μέσω του νέου Συλλόγου), να συμβάλει αντίστοιχα προς την κατεύθυνση εύρεσης κάποιας λύσης ή στην καταδίκη σε αδιέξοδο λόγω κυρίως του ότι θα χαθεί και η επικοινωνία των συνιδιοκτητών.
Επί πλέον, η στάση των συνιδιοκτητών θα καθορίσει και την τύχη του θέματος της ιχθυοκαλλιεργητικής, η οποία όσο περνάει ο χρόνος θα δημιουργήσει τετελεσμένα χρήσης του δρόμου χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα, ενώ από την διεκδίκηση ανταλλάγματος ο Σύλλογος θα μπορούσε να αντιμετωπίζει τα έξοδα λειτουργίας του. Ως γνωστόν, ο Σύλλογος στερείται γραφείων αλλά και σύγχρονης υλικοτεχνικής υποδομής (τηλεφώνων, ηλεκτρονικού υπολογιστή κλπ), που μέχρι τώρα παρέχονται από τα μέλη της Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής χωρίς όμως αυτό να μπορεί να συνεχιστεί επ' αόριστον.
Στην προηγούμενη ανάρτησή μας επισημάναμε, όχι εν ψυχρώ, τα παραπάνω. Σε αναγνώριση του παρορμητικού χαρακτήρα του κειμένου που αναρτήθηκε λίγα 24ωρα μετά την συγκέντρωση 20.11.2011 – και για λόγους τάξεως – ξεκαθαρίζουμε ότι η αναφορά στα όποια ονόματα δεν είχε ασφαλώς στόχο να θίξει πρόσωπα, αλλά να μπορέσει δια μέσου της εκφοράς απόψεων (έστω και αιχμηρών), να σηματοδοτήσει την έναρξη μίας διαδικασίας ζύμωσης προτάσεων και γνωμών, με απώτερο σκοπό την σύγκληση και την ανάδειξη μίας πραγματικά σταθερής και βιώσιμης τελικής λύσης στο μεγάλο θέμα που απασχολεί όλους μας, δηλ. της αξιοποίησης της κοινής μας έκτασης. Ζητούμε λοιπόν από όλους τους συνιδιοκτήτες να κατανοούν τις δυσκολίες του εγχειρήματος, να θέτουν τους προβληματισμούς τους με τον αρμόζοντα τρόπο ενώπιον όλων, και κυρίως να μην εκδηλώνουν την απελπισία που τους προκαλούν 35 χρόνια αδράνειας και δημιουργίας απατηλής εντύπωσης ότι «όλα θα ρυθμιστούν κάποια ημέρα», έναντι της Επιτροπής.
Έχοντας επισημάνει τα παραπάνω, η Επιτροπή επιθυμεί να τονίσει την ανάγκη συμμετοχής όλων των συνιδιοκτητών στο σωματείο συνιδιοκτητών Ν. Επιδαύρου με το διακριτικό τίτλο «Φύση και Πνεύμα Επιδαύρου» με την καταβολή της εισφοράς που έχει καθοριστεί σε προηγούμενες ανακοινώσεις, δηλαδή των 60 ευρώ. Χωρίς την οικονομική υποστήριξη όλων των συνιδιοκτητών, είναι αδύνατη η περαιτέρω διερεύνηση των ζητημάτων που τέθηκαν στη συνάντηση της 20.11.2011.
Η Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή
Α. Βασιλοπούλου
Ν. Γκουβάτσος
Κ. Μαυρίδης
